zaterdag 12 mei 2012

Trek uit je broek

Labouheyre - Caresses 104 km

De nonnen van Sainte Clara zijn blijkbaar op russische eieren overgestapt want vandaag is het een stuk koeler. Fris zelfs. De temperatuur komt nauwelijks boven de zestien graden uit.
Verder is het windstil, dus gecombineerd met lange rechte wegen vliegen de kilometers onder de wielen.
In Lesperon ontmoeten we Jan en Martin aan de koffie. Zijn jullie daar nu pas? vraagt Martin.
De secretaris en de penningmeester lopen het kerkje binnen. De penningmeester loopt meteen naar een gebrandschilderd raam van Rochus, die wel eens verward wordt met onze Jacobus.

Rochus


Rochus van Montpellier (Montpellier, 1295 - 1327) is een Franse heilige. Reeds vroeg werd hij wees. Zodra hij kon, gaf hij zijn vermogen aan de armen en vertrok in 1317 te voet naar Rome, verpleegde onderweg zieken, bij voorkeur pestlijders, en verwierf spoedig naam, omdat hij sommigen genas door het kruisteken over hen te maken. Op de terugreis werd hij te Piacenza zelf door de pest aangetast (in de iconografie wordt hij daarom vaak met een open been afgebeeld), waarop hij zich terugtrok in een bos en door een engel op wonderbaarlijke wijze werd genezen. Bij zijn terugkeer in Montpellier werd hij als spion gevangengenomen, en verbleef hij vijf jaar, tot aan zijn dood, in de gevangenis. Ofschoon nooit officieel heilig verklaard, vond in de 14e eeuw reeds zijn naam de weg naar het missaal en wordt zijn feest op verschillende dagen gevierd (16, 17, 18 of 26 augustus). Hij is de patroon tegen pest en besmettelijke ziekten. Nooit weg, aldus de secretaris.

De straat in Lesperon heet toepasselijk Route de Tireveste en refereert daarbij aan vroeger tijden toen de pelgrims daar ‘van overtollige ballast’ werden afgeholpen.


Tireveste: trek de jas uit
Tiregilet: trek het hemd uit
Tireculotte: trek de broek uit

En dan ging het bij het laatste niet op zedendelinquenten.

Nog voor de lunch arriveren onze pelgrimsbroeders al in Dax (na 65 km). Ze hebben echter wel een stukje afgesneden. Dat kan toch niet, aldus Jan, dat het bestuur van het genootschap de wegen gaat afsnijden.

De fraaie kathedraal in neogriekse stijl blijkt echter tussen de middag gesloten. Voor de deur is het kermis.
Harry uit Amsterdam met de penningmeester
Harry uit Amsterdam voegt zich bij de pelgrimsbroers. Hij geniet met volle teugen van de tocht en rijdt niet voor een goed doel, maar voor zichzelf.

Onze beide pelgrims hebben hun zinnen gezet op een overnachting in de pelgrimsgite van Sorde l’ Abbaye.
Het dorp blijkt met krantenpapier dichtgeplakt en ook de ontmoetingen met de weinige personen die nog wel op straat zijn geven weinig hoop. Pelgrim Charlotte stelt zich meteen voor aan Bas, waarna de secretaris meteen het lied aanheft:

Ik heb twee motten in mijn oude jas,
De een heet Charlotte en de andere Bas

Vervolgens komt de beheerder van de gite langs. Goedemiddag, mevrouw en meneer, begroet hij de beide broers. De secretaris vermoedt dat hij dan wel de mevrouw zal zijn en de penningmeester de meneer. Ineens heeft hij geen zin meer om hier nog te verblijven en ondanks dat de reisgids voorlopig geen overnachtingsmogelijkheden meer meldt, besluit hij verder te gaan.

In Caresse zitten Jan en Martin op een terras voor hotel Tissier. Onze pelgrimsbroers boeken meteen een kamer.

Jan en Martin


Morgen weer verder door de Bearn, ten onrechte wel eens vermeld als de bakermat van de Bearnaise saus, maar dat blijkt een misverstand volgens onze Mireille, het zou gaan om een van de vrouwen van Napoleon (klopt dat Mireillle?)

Als de beide broers op het terras zitten, passeert Annemie uit Rijckevorsel. Ze heeft diverse dagen met Nederlandse pelgrims samengereisd, maar dat werd toch wat te duur. Ze gaat nu alleen verder ondanks dat de gids voorlopig geen overnachtingsmogelijkheden meer biedt.

Annemie uit Rijckevorsel
Bonne chance, Annemie.




1 opmerking:

  1. Proficiat, pelgrimsbroeders. Reeds voorbij Dax maar Caresses kan ik op geen enkele kaart vinden. Ik zit uit te kijken welke weg jullie morgen gaan rijden, wellicht richting Saint-Jean-Pied-de-Port of staan de Pyreneeën ook reeds op het programma? Gelukkig is het daar in het zuiden wat afgekoeld. Mooi en leerrijk verhaal over Sint Rochus en het hondje dat hem elke dag een brood bracht. Over de Béarn valt veel te zeggen. Onder Clovis was de streek in handen van de Franken en is in de loop der tijden nogal van eigenaar gewisseld. In de 16de eeuw was het gebied protestants (de ketters van de Béarn heette het). Koning Hendrik IV was hoofd van de calvinisten maar hij veranderde van gedachten toen hij door alle Fransen als vorst wilde erkend worden: Paris vaut bien une messe, zei hij! Over de béarnaisesaus: een kok heeft me eens verteld dat de naam komt van Josephine de Beauharnais met wie Napoleon het slecht getroffen had. Zij had blijkbaar wel een voorliefde voor de saus! De pelgrimscontacten groeien met de dag aan maar zo te zien blijft het een "nationaal" gebeuren! En dat men André als een "madam" aanziet! Ik denk dat die beheerder op automatische piloot stond en gewend was van meneer en menvrouw te zeggen tegen iedere met-z'n-twee-mensen. Niet getreurd. Ik hoop dat er vanavond weer een glazeke af kan ten bate van een goede nachtrust onder het alziend oog van Jacobus.
    ¡ ULTREYA !

    BeantwoordenVerwijderen