In de bolletjes

Vandaag was el secretario wat zenuwachtig. Hij had dan wel de bolletjestrui om zij schouders, maar dat moet je ook nog waarmaken. De eerste 15 km naar Cruz de Ferro voeren door een desolaat landschap. Wanneer begint ie nu eens? vroeg de secretaris zich af terwil de penningmeester er een fors tempo op nahield dat nog veel beloofde.
Eindelijk ving de klim dan toch aan. De secretaris dankte onze apostel voor de wonderbaarlijke genezing van zijn heup - dat zag er gisteren nog anders uit - en hij begon de pedalen te geselen verbaasd  nagestaard door allerlei fietsers die zich lieten begeleiden door busjes met bagagevervoer.

Leeg landschap bij op klim naar Cruz de Ferro

Op de top bij Cruz de Ferro was het ijzig koud. Gisteren heeft Mireille alle zin en onzin over deze plek op overtuigende wijze uitgelegd, dus onze pelgrimsbroers hadden wijselijk maar geen steen meegenomen om op de grote hoop te gooien. 

penningmeester arriveert bij Cruz de Ferro

Wat een onzin, zei de penningmeester een paar weken geleden nog. Handschoenen en een ijsmuts mee naar Spanje. Nu was hij blij dat hij toch maar de raad van de secretaris had opgevolgd.

Bolletjes op Cruz de Ferro

Voor een mooie afdaling kun je de secretaris midden in de nacht wakker maken. Met groot genoegen liet hij zich naar beneden vallen richting Ponferrada.
Pure poezie was het voor hem. Of zoals hij  zich eens tijjdens een spreekbeurt bij de Spaanse les van Lola had uitgedrukt.
Una curva bien hecha es como un poema bien escrito (een goed genomen bocht is als een goed geschreven gedicht)

una cuerva bien hecha es como un poema bien escrito

En nu de secretario toch in het Spaans bezig is:
frenar es un frecaso (remmen is  een nederlaag)

het eerste gele stipje is een dalende penningmeester

Enfin: we mogen onze apostel op onze blote knieen danken dat de secretaris toch weer veilig in het dal is geraakt (of is er een beschermheilige van de afalingen?).

Ponferrada is tegenwoordig een drukke indrustriestad, maar er is een fraaie burcht van de Tempeliers.

Tempeliersburcht in Ponferrada

 Er tegenover is de kerk San Andres waar de secretaris zich erg op had verheugd, maar helaas. Ook dicht. Volgens een bord bij de ingang wordt San Andres gerehabiliteerd.

San Andres gezien vanaf de Tempeliersburcht

De basiliek La Encina (de steeneik) is wel open en als een kerk open is, moet je erin aldus de penningmeester die zich overigens steeds meer als een kunstkenner ontpopt, want hij ontdekte meteen een fraai beeld van de heilige Rochus (stond niet in de boekskes).

Rochus in La Encina

Zelfs op het geld ontdekte de penningmeester jacobalia (de kathedraal van Santiago).

Stilleven van de penningmeester

Op  het plein voor de kerk een fraai beeldhouwwerk dat refereert aan de legende over een Tempelier die tijdens de bouw van de burcht in een eik de beeltenis ontdekte van een maagd die ter plaatse al eeuwen vereerd werd (stond niet in de boekskes, maar heeft de secretaris uit eigen nieuwsgaring want hij wil natuurlijk niet achterblijven bij de penningmeester).

Tempelier ontdekt beeld van vereerde maagd in eik (kerk La Encina op de achtergrond)

En daar zijn ineens Jan en Martin weer die we voor het laatst zaterdag in Carrion de los Condes hebben gezien.
Op weg naar Villafranca de Bierzo wordt de secretaris op een helling ingehaald door Martin die een wat badinerende opmerking over de bolletjes maakt.  De secretaris laat zich in eerste instantie intimideren, maar ziet dan ineens de ketting van Martin op  het middelste tandje liggen. Aha, bluffen, met een extra groot verzet. Dat gaat hij nooit tot de top volhouden. De secretaris gaat op de pedalen staan, het zweet gutst uit al zijn porieen, zijn gehijg is tot ver in de omtrek te horen, pijnscheuten vanuit zijn zij tot diep in zijjn lichaam, maar hij komt ruimschoots als eerste boven. De bolletjes zijn gerd voor vandaag.

In Villafranca trakteren de pelgrimsbroers zich maar eens op een mooi hostal (er was weer veel gesnurk vannacht in de herberg). 
De Santiagokerk op de heuvel  is natuurlijk weer dicht, dus maar een mooie postal van het beeld van onze apostel daarin gekocht. 

apostel  op postal

De kerk heeft aan de noordzijde overigens een aparte poort (de poort der vergeving). Pelgrims die door  ziekte niet meer verder konden, mochten daar doorheen waarmee hun pelgrimstocht toch als volbracht werd beschouwd.

De gebroeders Brouwer gaan morgen echter weer onversaagd verder. Dan wacht O Cebreiro (top op 1335m). De secretaris draagt dan deze tocht voor het laatst de bolletjestrui.

Bolle notjes