Bordeaux – Labouheyre 102 km
Oorspronkelijk
was Les Landes een onherbergzaam gebied vol moerassen, heide en zandverstuivingen
waar schapen en wolven rondtrokken. En als je al niet door de wolven werd
verscheurd, liep je groot gevaar beroofd te worden. Veel pelgrims maakten dan
ook liever een grote omweg. Zo niet onze beide pelgrimsbroers. Helaas was er in
Les Landes geen Wifi zodat u gisteren geen nieuw avontuur op de blog hebt
kunnen lezen. Elk tijdperk heeft zijn eigen problemen.
De nonnen
van Sainte Clare hebben blijkbaar wat te ijverig voor mooi weer gebeden en
wellicht zelfs omeletten op straat gebakken want het is vandaag drukkend warm,
ruim boven de dertig graden. De warmste 11 mei sinds 1992 weet meteo Bordeaux
te melden.
 |
| Bordeaux met Saint Michel |
Bordeaux
is een grote drukke stad en om dan ook nog eens de kathedraal Saint André aan
te doen. Dat was voor onze secretaris – die niet zo goed tegen de warmte kan
toch iets te veel. Hij hield het daarom bij de kerk van Saint Michel.
Hede te
dage is Les Landes vooral een gebied waar men de bosbouw in alle stadia van
productie kan zien. Dan weer zijn er grote akkerbouwpercelen waar reusachtige
beregeningsmachines als grote insecten de wacht houden. Kilometerslange
kaarsrechtige wegen zijn vandaag onze gidsen. Dorpjes liggen op grote afstanden
van elkaar. Vaak is het niet meer dan een kruispunt met een paar huizen.
 |
| Saint Pierre es Liens in Biganon |
 |
| De secretaris houdt het hoofd koel |
De Sainte
Ruffine bron ernaast zou goed zijn tegen verschillende huidziekten. De
secretaris, die graag een bezoek aan de dermatoloog voorkomt, liet zich dat
geen twee keer zeggen.
’s Avonds bleek
hij echter onder de rode vlekken te zitten. |
| Corry en Piet in het riet |
Twee
oudere mensen die naast hun fiets in het gras liggen. Dat moeten Nederlanders
zijn. Inderdaad, Corry en Piet hebben het vliegtuig naar Biarritz genomen en
fietsen nu terug naar Nederland.
In Labouheyre
ontvangt Jacqueline Valleret de pelgrims hartelijk. Als ze vraagt hoe lang de
pelgrims onderweg zijn, wil de secretaris uitleggen dat ze de reis hebben
moeten onderbreken wegens het overlijden van een zeer goede vriendin, schiet
hij vol en kan hij nog nauwelijks uit zijn woorden komen. Emoties zijn toch een
vreemd ding. Maandag maakte hij zich nog zenuwachtig of het hem wel zou lukken
voor een volle kerk een toespraak te houden op de begrafenis van Adrie zonder
te huilen. Dat ging goed en nu ineens bij een onbekende Franse mevrouw gaat het
fout.
In de
pelgrimsherberg is het druk met Nederlands mannen van middelbare leeftijd en
daarboven: Rob, Corné, Jan, Martin en nog een Rob.
Eind van
het jaar betalen we de contributie, beloven ze.Dat gaat tegenwoordig met automatische incasso, antwoordt de penningmeester.
Ah, les Landes! De mannen van de Grande Chanson zongen dat ze daar zeer moe waren en dat het zand hun benen verbrandde. Wellicht was het fonteintje van sainte Ruffine er nog niet, of ze hebben het niet gezien, maar onzen André wel! Het pelgrimsgezelschap begint al aardig aan te dikken. Benieuwd hoeveel keren jullie dezelfde mensen zullen ontmoeten. In Labouheyre is een Jacobuskerk, las ik, maar ik weet niet of er ook een afbeelding van onze apostel is. Ja ,en sinte Clara! Wat doe je met die heiligen die zich al te veel uitsloven? Gewoon de hitte verdragen en het hoofd koel houden hoewel het hart soms de koelheid niet kan volgen. Le coeur a ses raisons que la raison ne connait point.
BeantwoordenVerwijderenIk vroeg mij af of jullie zouden uitwijken naar de kustroute en over Mimizan rijden. Neen dus.
Ik ga nu naar het volgende kapittel van de blog.
¡ ULTREYA !