De dertiende dag begon nog goed. De penningmeester ontmoette pelgrim Paul die vanuit Venlo via Reims en Chartres was komen fietsen.
Nog in Tours bleef de secretaris aan het einde van een fietspad met zijn fietstas achter een hekje hangen waarna hij met een boog over zijn stuur heen dook en met zijn knie hard het asfalt raakte.
 |
| Pelgrim Paul uit Venlo |
Ja, theoretisch zijn die afscheidingen bedoeld om veiligheid te scheppen, maar in de praktijk zorgen ze vooral voor fietsongelukken. Wanneer stoppen planners van fietspaden toch eens met die onzin? Een typisch voorbeeld van middelen die tien keer erger zijn dan de kwaal. Onlangs zag de secretaris nog een fietser die met zijn edele delen vol een paaltje op een fietspad raakte. Nee, dan maar liever een zere knie.
Klimmen ging vandaag daarom slechts op een klein verzetje, tientallen meters achter de penningmeester die overal als een klimgeit naar boven danste.
In Chatellerault is de Jacobskerk met het beeld van de pelgrim een hoogtepunt op de route.
Het beeld van onze apostel is echter van zijn sokkel gehaald en staat nu eenzaam achter tralies in een kale kapel als een asielhond die op een nieuw baasje wacht.
Helaas nodig omdat er steeds meer uit kerken wordt gestolen aldus de dame in de pastorie.
Mysterie
De penningmeester maakte nog wel een mysterie mee. Zijn handschoenen waren ineens verdwenen en dat nog wel onder het wakend oog van de apostelen in de tympaan.
Buiten Chatellerault stond een politiebusje dwars op een grasveld met aan het stuur een jonge agente die naar het verkeer zat te kijken. Vlak voor de secretaris - die braaf op het fietspad reed en zich juist afvroeg of hij niets verkeerd deed - gaf ze ineens vol gas waardoor de secretaris hard in de remmen moest knijpen en bijna weer over zijn stuur heen dook. Pas toen deed ze haar zwaailicht en sirene aan. Desolee, desolee, riep ze nog twee keer voordat ze weer vol gas gaf. We zullen maar denken dat ze boeven moest gaan vangen. De handschoendieven van de penningmeester bijvoorbeeld.
 |
| Twee stickers van de fietsroute en een grote gele pijl |
En verder blijkt het fototoestel van de secretaris onhersteelbaar stuk. Dus dat wordt morgen langs de fotowinkel in Poitiers. Hopelijk kan hij daar slagen. Zo niet, dan wordt het een weblog met alleen tekst.
 |
| Ter aanmoediging |
"het ken verkeren"zei Brederoo. 13 is blijkbaar toch niet echt een geluksdag en de arme Santiago in zijn kooi is ook niet iets om opgetogen over te zijn. Maar ja, de dieven zitten overal. Het zou wel wreed jammer zijn als de foto's bij de prachtige verhalen zouden ontbreken. Is het fototoestel slachtoffer geworden van de duik over het hekje? Gelukkig is er al één gele pijl verschenen: een prelude op wat de camino francés zal bieden. Morgen dus naar Poitiers, naar Saint Hilaire, Sainte Radegonde en haar dichter Venantius Forunatus die in Poitiers bleef omdat Radegonde zo lekker eten maakte. Hij heeft echter ook mooie gedichten geschreven en hymnen die nu nog in de liturgie worden gezongen. Enfin, jullie zien wel wat er te rapen valt bij de Pottevijnen.
BeantwoordenVerwijderenVan harte veel geluk gewenst, meer dan vandaag en zijn de handschoenen van de penningmeester intussen weer terecht of is iedereen désolé over het verlies? Bekijk nog maar eens de aanmoedigingswegwijzer. Het komt allemaal wel goed. Hebben jullie een goed logement voor vannacht? Tot morgen!
¡ Ultreya !
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenMoet natuurlijk Venantius FORTUNATUS zijn. Het berouw komt altijd na de zonde.
BeantwoordenVerwijderendeze reactie heb ik verwijderd omdat ik weer tikfouten had gemaakt! geen man overboord!