maandag 22 september 2014

Schilderijen van de muren rukken

Tja, met zo'n accreditatie van een vaste volgster maak je nog eens wat mee. Sta juist 13 Antwerpse panelen uit de school van Rubens te bekijken als directeur Alfredo Erias eraan komt. Ik vertel dat er aan de achterkant een Antwerps handje op het hout te zien moet zijn (zie commentaar op den blog van gisteren), of hij trekt zijn colbert uit en begint de schilderijen van de muren te rukken. Ik zie niets, maar zoals mijn vaste volgster me leerde, kunstgeschiedenis is vooral kijken en Alfredo toont me twee handjes achterop het hout van een paneel van Santiago.

De rest van de dag verloopt helaas minder voorspoedig. Ontmoet Pedro uit Brazilie die ook op weg is naar Presedo. Besluit niet met hem samen te lopen, maar af en toe te groeten. Had ik dat de rest van de dag ook maar gedaan.
Vandaag gingen we echt het binnenland van Galicia in. In het enkele dorp op de camino is niemand op straat, om van een bar maar te zwijgen. Antje is al in de albergue van Presedo. Je moet de hospitalera bellen, maar als ik dat doe volgt een moeizaam telefoongesprek. Ze wil pas tussen 8 en half 9 komen, maar ik weet niet of ik er dan al ben. Van hoe laat tot hoe laat ik dan weg ben? Tja, dat weet in niet, daarom ben ik juist op vakantie.

In het dorp is niets, maar dan ook niets te beleven. Zelfs geen bar. Als ik een taxi bel om naar een meson te gaan, wil Pedro mee. Ik leg hem uit dat ik eerst bier wil drinken, vervolgens aan mijn blog wil werken om daarna te eten.
In de taxi (het bellen was mijn initiatief) gaat Pedro meteen voorin zitten en voert het hoogste woord met de chauffeur.
In het restaurant papt hij meteen aan met serveerster Alexandra. Het is nog veel te vroeg om te eten (de keuken is nog niet open) maar je kan al wel een Russische salade en een tortilla krijgen. en terwijl ik nog niet eens aan mijn bier zit, is Pedro al aan het eten.
Tja, ik heb het programma nog uitgelegd, maar sommige pelgrims denken alleen aan zichzelf.

Morgen is er weer een albergue in the middle of knowwhere, maar dat gaan we dan toch iets anders regelen.
En voor  al die volgens die maar opmerken dat ik steeds met vrouwen op pad ben. Je ziet wat ervan komt als je met een man op stap gaat.







1 opmerking:

  1. ¡ Hola André - om geen overdaad te plegen doe ik maar twee in één - vooral daar je broertje jou een briefje schreef. We mogen niet te wijd gapen.
    Blij dat je het museum van Betanzos hebt bezocht. Ik kan me echter niet voorstellen dat de directeur de schildrijen van de muren RUKT. André, waar zijn je droevige gedachten! Alfedo Erias behandelt de schilderijen zoals het hoort: met zachtheid en voorzichtigheid. Dat moest me even van het hart. Eigenlijk heb je een groot voorrecht gekregen: de Antwerpse handjes mogen zien - de handjes van "Hand werpen" waaraan de stad - volgens een oude legende - haar naam dankt. Als je het verhaal niet kent zal ik het je eens vertellen als je terug bent. Heb je in het museum ook het beeld van Sint-Jakob met de pelsen mantel gezien? Een unicum uit de 14de eeuw, in 1992 in Betanzos gevonden tijdens opgravingen.
    Die camino Inglés is gelukkig niet zonder avontuur en voor de zoveelste keer leer je mensen kennen in hun sympathieke en mij dunkt nog meer in hun zeer antipathieke kanten. Je zou zo een Pedro toch op de top van je schoen zetten. Hou het maar op damesgezelschap - al is dit ook weer niet alles. Is Antje nog je occasionele gezellin?
    De weersvoorspellingen in de Voz zijn nog steeds somber. In ruil voor al die regen zie je nu toch hoe Galicië echt is - waar jij nu loopt heeft men er nog geen hedendaagse "camino francés" van gemaakt.
    Ik volg je op de voet, dat wil zeggen op de Michelin van Galicië. Als je de goede raad van je broertje volgt zal je gezond en wel bij den apostel arriveren. Maar neem je tijd en vermijd de Pedro's - maar dat had je zelf ook al bedacht.
    Wreed bedankt dat ik, dank zij jou, met Alfredo even kon praten. Hij is een toffe jongen die ongelooflijk veel werk verzet.
    Buen camino morgen. Ik weet niet of er Arme Klaren wonen onderweg. Je kan beter de eitjes zelf nuttigen. Ik wens je toe dat je een bar vindt of minstens een taxi die je er heen kan brengen al was het maar voor den Blog maar ook voor een pintje of een sterker drankje.
    Bolle notjes - zonder Italianen - y Ultreya,
    Mireille

    BeantwoordenVerwijderen