Daarom maar in de eerste bus die langskomt gestapt en voor € 1,45 mag je een half uur naar het centrum van A Coruna boemelen. De chauffeur zet me aan een drukke Gran Via af. Links is het treinstation, rechts het busstation, zegt hij behulpzaam. Tja keuzes maken, niet kunnen kiezen is de grootste vorm van onvrijheid zei de filosoof Descartes al maar die hoefde niet naar Arzua.
Het treinstation is een dooie boel, maar in de bar van het busstation zie ik Contador van een berg abseilen dus de keuze is snel gemaakt
 |
| In het busstation van A Coruna |
Ook in het busstation is er geen informatieloket, maar de man van het bagagedepot weet raad: vijf uur vanaf halte 11 met de Gebroeders Vazquez.
Helaas zijn de gebroeders Vazquez punctueler dan de gebroeders Schleck, dus het eind van de etappe ga ik niet meemaken.
 |
| Fraaie bus van de gebroeders Vazquez |
Bij de chauffeur moet ik € 7,10 afrekenen en aangezien je in Spanje voor 2 euro al snel een half uur in een bus zit, belooft dat nog wat. Inderdaad, we scheuren 2 uur lang door Galicisch regenwoud. 'Hij was een beetje misselijk,' zing ik zacht voor me uit, maar dan kan ik me toch eindelijk laten neervallen in mijn stamkroeg: bar Ultreia. Daar waar ik verleden jaar ziek op de bus zat te wachten die me naar Lavacolla zou brengen.
 |
| Galicisch regenwoud |
Nu neem ik daar in goede gezondheid (de misselijkheid trekt al weer weg) het befaamde streekgerecht: een kaasplankje.
Veel meer is er over Arzua niet te melden.
Morgen de eerste echte blog: 32 km boetedoening naar Lavacolla waar ik hoop in te trekken in hostal San Payo, genoemd naar een pittig kereltje dat al op jonge leeftijd een heilige werd. Ik hoop dat ik het zo goed zeg en anders gaat ons Mireille daar wel enige nuances in aanbrengen.
 |
| Met een kaasplankje d'n blog bijwerken |
Bolle notjes vanuit bar Ultreia
y
hasta manana
¡ Hola André ! Welkom in het Spaanse land. Wat een geluk dat je nog wat van de koers kon zien en blijkbaar was er geen Duvel voorradig. Maar een mens trekt zijn plan. A la guerre comme à la guerre! Je hebt wel genoten van het Galicische regenwoud en het comfort bij de gebroeders Velazquez. En ja, San Payo was een pittig Cordobeesje, je hebt 10 op 10 verdiend aan dat martelaartje. En morgen begint de boetvaardigheid. Jammer dat er niet meer gebaad kan worden in de rivier van Lavacolla waar de middeleeuwse pelgrims zich zelf een flinke wasbeurt gaven om proper bij de apostel te komen. Het moderne leven houdt op "doezen". Profiteer er maar van want volgens de Voz is het heel warm in Galicia.
BeantwoordenVerwijderenBuen camino morgen en bolle notjes vanavond. Y hasta mañana.
¡Ultreya!