Pappie loop toch niet zo snel

Negreira - Olveiroa 35 km   maandag 22 juli

Prima geslapen in de albergue, mijn medeslapers waren allemaal jonge mensen  wat de kans op snurkers aanzienlijk verkleint.


Uitgang van Negreira

Op het afgesproken tijdstip komt Gwynneth aangelopen. Ze heeft Pierre (van gisteren) meegenomen. Op zich geen probleem, we zijn op de camino en niet op een datingsite, maar zonder dat ik Pierre verder ken, weet ik nu al precies wat er gaat gebeuren. Zijn vrouw is met de auto vooruit gegaan naar Olveirao en Pierre gaat het vervelend vinden dat ze daar de ganse dag alleen is, dus die wil zo snel mogelijk in Olveiroa zijn. En inderdaad, het wordt éen lange sprint naar olveiroa. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het eigenlijk een te grote afstand is (35 km over flink geaccidenteerd terrein) om gezellig te wandelen, dus op zich is het wel fijn om er enigszins het tempo in te hebben zodat je nog op een convenabele tijd op je bestemming bent. Maar gezellig pelgrimeren is anders (u weet wel, loslaten, onthaasten, ontmoetingen, vrienden maken, spirituele gedachten krijgen).

Katten op de camino

Gwynneth en Pierre hadden een ontbijtbuffet in hotel Tamara. Ik heb mijn hoop gevestigd op de eerste bar na 8 km (de hospitalero had me gisteren al gezegd dat maandag alles dicht is in Negreira).
En ook  de bar na 8 km is dicht, dus dat wordt de volgende na 15 km. Gwynneth ziet een hond die honger heeft en vraagt of ik een bocadillo voor hem wil  bestellen. Tegen de tijd dat die gereed is, is de hond echter verdwenen. Hij zal nooit weten wat voor lekkernij hij is misgelopen.

Tja, verder is er niet zoveel over deze tocht te vertellen. Vooral achter Gwynneth en Pierre aangelopen. Na de bocadillo voor de lunch weten ze het tempo nog eens op te schroeven. Volgens mijn gps was de gemiddelde snelheid tot de lunch 5,0 km per uur. Over de gehele dag wordt dit 5,1 km per uur (als ik alleen op de camino ben, ligt het gemiddelde doorgaans rond de 4,5).

De laatste kilometers loop ik een paar honderd meter achter Pierre en Gwynneth. Ik zie hoe Therese, de vrouw van Pierre, hem op staat te wachten, maar als ik op dat punt ben aangekomen, is Pierre verdwenen. Tja, een hele dag samen gelopen, maar even wachten om afscheid te nemen is blijkbaar te veel gevraagd.

Enfin, gisteren zo slim geweest om ook maar een kamer te reserveren in het hotel waar Gwynneth logeert en dat blijkt geen overbodige luxe. (Overigens mede dankzij de waarschuwing van medebestuurslid Danielle dat het hier wel eens druk kon zijn). Als Gwynneth en ik later samen op het terras zitten te eten, komen er diverse pelgrims vragen of er nog plaats is (nee dus) want de herbergen zitten ook al vol.

Jacobskerk in Olveiroa

In het dorp nog even de Jacobskerk van de buitenkant bekeken (ook die is dicht).

Beeld van onze apostel boven de westelijke ingang

Kortom: fijn dat ik niet al te laat in Olveiroa was, maar zo goed als niets gezien onderweg, geen foto's gemaakt (afgezien van enkele katten op  de camino). Dat gaan we dus morgen anders doen.

P.S. Later op de dag kom ik Pierre nog tegen die me vertelt dat hij 'epuisé' (uitgeput) was en enkele uren op bed had gelegen. Tja, loop dan iets rustiger zou ik zeggen.