De ober op het strand waarschuwde me al, wifi estamuy lento acqui, dus maar kijken of het nog iets wordt vandaag.
Vandaag geen Pierre, maar Marina en Nicolas, een jong en sympathiek koppel uit Parijs. Marina heeft last van haar been, dus het tempo ligt op 3,8 km per uur. Een aangename tegenstelling met gisteren.
Het is aangenaam koel, er hangt mist in de bergen en we babbelen gezellig met zijn vieren. Na een uur wordt het Gwennyth toch te gortig, kom Andre, het is tijd voor ons te gaan.
Het tempo ligt er weer flink op en ik moet alles bijzetten om Gwennyth te volgen. Bij een bar vindt Gwennyth een hongerig kat, dus we kunnen de bocadillo voor de hond van gisteren nu kwijt. 'This made my day' zegt Gwennyth en ik zie geluk in haar ogen. Ik besluit maar van dit moment te genieten, want iets zegt me dat ons samenzijn niet lang meer gaat duren. Ze loopt constant een paar meter voor me uit. Als ze stopt om een steen te bekijken, wacht ik geduldig maar dat is niet wederzijds. Ik merk dat ze met ingehouden ergernis wacht als ik een foto wil maken. Zij loopt met een dagrukzakje en ik met 11 kilo op mijn rug, maar daar is weinig empathie voor. Ze heeft haar rugzak vooruit gestuurd naar Corcubion (na 24km) en ik besluit dat dit een mooi moment wordt om afscheid te nemen. Zo ver komt het echter niet want in Cee (na 21 km) klinkt het ineens: can you walk a little faster? You are going to slow for me. Ik zeg dat ik dat dus niet gaat doen. Juist op dat momen worden we gewenkt door Britta uit Duitsland en Pablo uit Argentinie die ons bij hen aan tafel op het terras noden.
Gwennyth loopt liever door (beetje rare timing, want het is pas half 1 en haar hotel ligt op 3 km afstand, maar ik neem de uitnodiging graag aan. Even later voegen Antonella, Nicoletta en Federica uit Italie zich bij ons (heb hen al eerder ontmoet). Ze hebben bij de bakker allerlei lekkere dingen gekocht (laat dat maar aan Italianen over) en ze laten ons meedelen in de lekkernij. Ik bedenk dat ik al met al 10 seconden alleen geweest ben. Dat is de camino.
De laatste 6 km in alle rust naar de camping aan de Playa gelopen. Ben een beejte beducht want ik heb een nieuwe tent die ik nog maar 1 keer op proef heb opgezet. Laat het a.u.b. op een tent lijken, wil ik bidden, maar ik weet niet zo gauw welke heilige er over kamperen gaat. Enfin, het resultaat valt alles mee.
Mijn kleren stinken behoorlijk en ik vind niet zo snel een wasgelegenheid. Ik smeer mijn kleren daarom maar in met wasmiddel en stap gekleed en al onder de douche. Blijkt prima te werken.
Daarna naar de Playa waar je een flink eind de zee in kunt zwemmen zonder dat je meteen net zoals in Egmond aan Zee een reddingsboot achter je aan krijgt (niets ten nadele overigens van de reddingsbrigade van Egmond).
Naast me liggen twee meisjes die ook naast me op de camping staan. Ik zing zachtjes het melancholieke liedje van d'n Raymond (van het Groenewoud): Twee meisjes op het strand, ze lezen modebladen. (Als ik in een wat minder melancholieke bui ben, zing ik wel eens 'ze lezen motorbladen' maar dat terzijde).
Hoe dan ook, ik ga me opmaken voor een avond aan zee.
Doet me ineens denken aan een discussie die ik vanmorgen met Gwennyth had, is het nu la mar of el mar? Volgens Gwennyth die zulke dingen altijd meteen op haar mobiel opzoekt is het la mar, maar ik twijfelde toch. Volgens mij had ik ook wel eens 'el mar' gehoord. Een passerende autochtoon biedt uitkomst: "Het mag allebei, mensen uit het binnenland zeggen el mar, maar wij vissers spreken van la mar."
Tijdens het diner kijk ik uit over zee. In de verte vliegt een vogel die een rondje maakt alsof hij me wil groeten. Wellicht een albatros of toch de korttenige adelaar?
Bolle notjes de la mar.
P.S. Foto's toevoegen is te veel gevraagd voor dit langzame internet dus die houdt u nog tegoed voor morgen.
Querido André, een woordje Spaans kan er wel af vandaag. Inderdaad, zij die met de zee leven beminnen haar en zeggen "la mar". Ik denk dat jij er vanavond zal van genieten maar wees voorzichtig in het verre zwemmen. er bestaat een oude Vlaamse spreuk: "Hoge klemmers (= klimmers), verre zwemmers en schaatsers op het ijs zijn al te gare niet wijs". Je foto van vandaag wa wel een "buiten categorie". Hij vervangt ruimschoots de voorlopigachtergebleven exemplaren. Ik hoop dat je tentje je vannacht voldoende beschutting biedt en dat je rustig, misschien in een droom, de défilé kan bekijken van allen die je vandaag hebt ontmoet. Wat is het druk op de weg naar Fisterra. Wil iedereen zo graag een zonsomdergang beleven aan de rand van de oceaan? Het moet wel een indrukwekkend gezicht zijn als je de middeleeuwse reisverslagen erop naleest. bovendien is de Galicische kust wondermooi maar dat heb jij al lang in de gaten. Wat ben je vindingrijk om met ingezeepte kleren onder de douche te gaan staan! Is het een tip voor menige huisvrouw? En hoe gaat het verder met de snelle Gwennyth Toch een redelijk ongduldig persoontje maar gelukkig laat je je niet inpakken. Houden zo! Vandaag een mailtje gekregen van Beno. het is vandaag 31 jaar geleden dat hij voor het eerst in Santiago kwam met twee "stoute jongens". Het deed hem wat en intussen bereidt hij volop zijn verhuis naar Cordoba voor. Te bewonderen maar niet na te volgen.
BeantwoordenVerwijderenGeniet nog van la mar en het strand en de meiskes met de modebladen en je tentje en (misschien een Carlos?)Morgen met kwieke stap verder (Ik moet nog even op de kaart kijken naar de playa van Estorde - dat doe ik subiet).Buen camino met frisse kleren, bolle notjes y ¡ Ultreya !