Almere - Lexmond 67 km

Allereerst hartelijk welkom aan al onze volgers, al dan niet officieel geregistreerd. Het is hartverwarmend al die reacties te lezen en te weten dat veel mensen met ons meeleven.

Bas en Andre

Vandaag is het dus zover, de penningmeester en secretaris gaan dan echt op weg naar het graf van onze apostel te Santiago.

De secretaris was het eerst uit de veren. Om 7 uur zat hij al op de fiets. Na 100 m kwam hij zijn kater Max tegen die net terug kwam van zijn matineuze wandeling. Max zette grote ogen op alsof hij merkte dat er iets vreemds aan de hand was. De secretaris aaide hem even en ging weer op weg. Toen hij nog een keer omkeek zag hij de kater hardlopend of het fietspad hem achterna komen.

Het leek wel zo’n smartlap: Pappi loop toch niet zo snel.

De secretaris wist dus niets anders te doen dan weer terug te keren naar huis om Max weer binnen te laten.

Ben je nu al weer terug?, vroeg Annemieke.

Voor de tweede keer ging de secretaris van huis. Bij het station stond bestuurslid Adrie Dik met een Spaanse vlag om de secretaris uit te zwaaien. Jammer alleen dat Adrie gerekend had op de trein van 8.12 uur en de secretaris besloten had de trein van 7.42 te nemen. Slechts verbaasde treinreizigers vielen Adrie ten deel.

Wegens werkzaamheden reden er geen treinen tussen Weesp en Almere, dus dat was nog even buffelen tegen een straffe noordenwind. En ook ging het in tochtgat Weesp nog regenen ook.

Enfin: in Almere had Sonja de koffie gereed (tweede kopje gratis) en ook nog een tompouce.

Nog even een foto van de gebroeders in hun speciaal voor de gelegenheid gemaakt T-shirt en daar gingen ze dan toch echt.

Met de straffe noordenwind in de rug was het fijn fietsen.

Pelgrimeren is ontmoeten, en in de Nachtegaalstraat was het al meteen raak toen Bas zijn bridgevrienden Elly en Dick ontmoette.

Dit was vandaag ook een van de weinige zaken des pelgrims want van onthaasten was nog geen sprake. Zullen we even pauze nemen, vroeg de secretaris op de Hilversumse heide.

Laten we nog maar een paar kilometer doorjassen, antwoordde de penningmeester.


Gelukkig kwamen de secretaris en penningmeester nog het db van een ander genootschap tegen die de paddestoelen aan het inspecteren waren.

Enfin, na 67 kilometer stonden we in Lexmond, waar we door zoon Tom (van de penningmeester) en vrouw Sonja hartelijk verwelkomd werden.

Al met al geen jacobalia gezien vandaag, geen stempels in onze pelgrimspaspoorten gekregen. Zouden de beide pelgrimsbroers morgen echte pelgrims worden?

Tom (zoon van Bas) met vrouw Sonja

Zouden onze helden op hun tweede etappe weer de wind in de rug hebben?
Lees het morgen.